Het andere Innsbruck
Bijgewerkt op: 4 aug.
Lang niet iedereen zal het met mij eens zijn, maar zo halverwege de maand Juni is het misschien wel de mooiste tijd van het jaar om de Alpen in te trekken. De meeste sneeuw zal zijn gesmolten, temperaturen zijn aangenaam, alpenweides staan in bloei en het is op de meeste plekken nog relatief rustig. Geen beter excuus om te beginnen aan mijn Oostenrijkse reis naar Innsbruck en het Wipptal, 2 burende regio's in de deelstaat Tirol. In het eerste deel van dit artikel neem ik je mee naar 'het andere Innsbruck' waarin ik de wandelschoenen aantrek en op zoek ga naar een aantal fotogenieke plekken in de directe omgeving van de stad.
Slechts een paar maandjes geleden maakte ik voor het eerst kennis met de stad Innsbruck. Het was hartje December, dus vanzelfsprekend beleefde ik de stad in een compleet andere setting. De houten kerstmarktkraampjes hadden plaatsgemaakt voor knusse terrasjes en de bergwanden van de Nordkette waren niet wit, maar groen en daarboven grijs. Eenmaal ingecheckt in mijn hotel , dat zich midden in het historische centrum begeeft, besluit ik om eerst even de beentjes te strekken om te kijken of ik de weg nog weet. Meteen sta ik in bekendste straat van Innsbruck, de Maria-Theresien-Straße. De Maria-Theresien-Straße is een levendige boulevard in het hart van het historische centrum. Het is vernoemd naar keizerin Maria Theresia en wordt geflankeerd door prachtige barokke gebouwen. Deze straat is de belangrijkste winkelstraat van Innsbruck en biedt een scala aan boetieks, restaurants, cafés en culturele instellingen.
Als ik de straat oversteek loop ik richting het beroemde gouden dak (Goldenes Dachl). Het bouwwerk is het pronkstuk van Innsbruck en staat symbool de rijke geschiedenis van de stad. Gebouwd in de 15e eeuw als keizerlijk balkon, is het bekend om zijn vergulde koperen dak met 2.657 vergulde tegels. Het gebouw diende als tribune voor keizer Maximiliaan I om toeschouwers en festiviteiten op het plein te aanschouwen. Ik herinner mij dat er op het balkon van het gouden dak tijdens de advent kerstliederen werden gespeeld door een muzikaal ensemble. Aan hetzelfde plein waar ook het gouden dak zich ook begeeft, is ook de ingang naar de Stadtturm, een middeleeuwse stadstoren die dateert uit de 14e eeuw en een adembenemend uitzicht biedt over de stad en de omliggende bergen. Na het beklimmen van de 148 treden van de toren, word je beloond met een panoramisch uitzicht dat je de schoonheid van Innsbruck in al zijn glorie laat zien.
Als ik weer beneden ben loop ik richting de rivier de Inn die je zou kunnen beschouwen als de levensader van de stad. De belangrijkste verbinding over de rivier is de Innbrücke. Opvallend zijn de kleurrijke huizen aan de overkant van de rivier. De combinatie van de bonte verzameling huizen, de imposante toppen van de Nordkette (als deze tenminste niet zijn verstopt achter de wolken) en het stromende water van de Inn maken deze plek toch wel het meest populaire fotospot van de stad. Hier zijn zelfs met dit regenachtige weer altijd wel een handjevol toeristen bezig om hun eigen ansichtkaart (of selfie) te maken.
Nordkette
Bij het congrescentrum loop ik de trap af naar beneden en meld ik mij bij de balie. Er ligt een gratis ticket voor de Hungerburgbahn op mij te wachten. Het is nog vroeg dus ik kan eigenlijk zonder te wachten doorlopen. Ik hoef niet lang te wachten voordat de de schuifdeuren van het treinstel sluiten en de trein langzaam zijn eerste meters begint te maken. Na een korte eerste stop voert de route verder over de Inn en wordt ik getrakteerd op een panoramisch uitzicht over de stad. Nu gaan we omhoog. Al snel arriveren we bij het station 'Alpenzoo' die verwijst naar de gelijknamige dierentuin. Deze ken ik nog van mijn vorige bezoek aan Innsbruck in de winter. De laatste stop van de Hungerburgbahn is het station Hungerburg waar je eigenlijk drie opties hebt. 1) Je kunt kiezen om te voet verder (omhoog) te gaan of 2) om over te stappen naar de Nordkette gondellift naar de Seegrube en Hafelekar. De derde optie is om rond te struinen in de wijk zelf, te genieten van het uitzicht, en indien gewenst met een stevige lunch en/of een goed glas bier. Afgelopen December maakte ik een fijne (en lichte) wandeling van Hungerburg naar de lager gelegen Alpenzoo. Deze keer kies ik voor optie 2.
Hafelekarspitze
Je kunt niet altijd geluk hebben. Bij station Seegrube verdwijnt de gondel in de wolken en kan ik het gehoopte uitzicht op de stad op mijn buik schrijven. Het is nagenoeg windstil dus is de kans op gaten in het wolkendek met hier een daar een strookje blauw erg klein. Het eindstation van de gondelbaan is de Hafelekar waar vandaan je binnen 10 minuten naar de echte 'Top of Innsbruck' - de Hafelekarspitze wandelt. Deze top ligt op 2334 meter boven zeeniveau en biedt vanzelfsprekend een adembenemend uitzicht over Innsbruck en het omliggende Inntal, maar op heldere dagen ook op een groot deel van de Tiroler Alpen en zelfs de Dolomieten! Ik moet het vandaag weliswaar doen zonder het uitzicht, maar mét de sfeer. Omdat ik vroeg ben vertrokken ben ik de mensenmassa nog voor als ik het bergkruis van de Hafelekarspitze aantik. Heel eventjes blaast een windvlaag een gat in het wolkendek en breken enkele zonnestralen door tot het glinsterende water van de Inn. Dit zijn toch wel de spaarzame magische momenten die je vooral op zo'n grijze dag extra kunt waarderen. Ik besluit om naar de Seegrube, het tussenstation van de Hafelekarbahn, terug te wandelen. Naar beneden is dit een relatief makkelijke wandeling. De omgekeerde weg is echter een ander verhaal. Onderweg kom ik in tegenovergestelde richting een handjevol fanatieke wandelaars met bezweette koppies tegen die het steile bergpad richting de top trotseren. Respect!
Innsbruck Card Tijdens mijn bezoek aan de Nordkette maakte ik gebruik van de "Innsbruck Card". Deze kaart biedt bezoekers tal van voordelen en kortingen op verschillende attracties, bezienswaardigheden en activiteiten in Innsbruck en de omliggende regio. Enkele belangrijke punten en voordelen van de Innsbruck Card: Gratis Toegang tot Bezienswaardigheden: Met de Innsbruck Card krijg je gratis toegang tot veel van de belangrijkste toeristische attracties en bezienswaardigheden in Innsbruck. Dit omvat onder andere de Bergisel Skischans met het Panorama Restaurant, Schloss Ambras Innsbruck, het Swarovski Kristallwelten Museum, en diverse musea in de stad. Gratis Openbaar Vervoer: De kaart biedt ook gratis gebruik van het openbaar vervoer in Innsbruck, inclusief bussen en trams binnen de stadsgrenzen. Dit maakt het gemakkelijk om alle attracties te bereiken zonder extra kosten. Gratis Kabelbanen en Liften: Met de Innsbruck Card kun je gratis gebruikmaken van bepaalde kabelbanen en liften, zoals de Nordkette-kabelbanen die je naar de Hungerburg, Seegrube en Hafelekar brengen, en de Patscherkofelbahn. Kortingen op Activiteiten: Naast gratis toegang biedt de kaart ook kortingen op een breed scala aan activiteiten, zoals stadswandelingen, fietsverhuur, zwembaden, en de Alpenzoo Innsbruck. Beschikbare Geldigheidsperiodes: De Innsbruck Card is beschikbaar voor 24, 48 of 72 uur, afhankelijk van de duur van je verblijf. Je kunt de kaart activeren wanneer je maar wilt en gedurende de gekozen geldigheidsperiode profiteren van alle voordelen. Kinderkaart: Er is ook een speciale Innsbruck Card voor kinderen van 6 tot 15 jaar, waarmee ze dezelfde voordelen krijgen als de reguliere kaart, maar dan tegen een gereduceerd tarief.
Sellraintal
Ik ben vandaag onderweg in het Sellraintal, dat vanuit Innsbruck makkelijk te bereiken is, zowel met eigen auto als met de bus. Het rondrijden in het Sellraintal is opzich al een mooie belevenis. Tot aan wintersportoord Kühtai zijn de dorpjes authentiek en domineren voornamelijk kleinschalige landbouwpercelen het landschap, dat tot op heden nog heeft weten te ontsnappen aan massatoersime. Er bevinden zich in het Sellraintal tevens een drietal Bergsteigerdörfer: Sellrain, Gries im Sellrain en St. Sigmund im Sellrain. Deze bergbeklimmersdorpen zijn authentieke bergdorpen in de Alpen die zich richten op het behoud van de tradities, cultuur en natuur van de regio. Ze zijn een initiatief van de Oostenrijkse Alpenverein en worden gekozen vanwege hun bijzondere charme en hun sterke band met bergbeklimmen en alpinisme.
Salfeiner See
Zodra ik mijn bankpas tegen de sensor van de parkeerautomaat houdt, gaat de slagboom omhoog en heb ik toegang tot de tolweg naar de Kemater Alm. Een beetje tegen beterweten in, kijk ik hoopvol naar de wolkenlucht die vandaag, iets meer dan gisteren, lijkt open te breken. Mijn optimistische plan zou vandaag zomaar eens positief kunnen uitpakken. Halverwege de slagbomen en de Kemater Alm arriveer ik bij de parkeerplaats waarvandaan de meest gangbare wandelroute naar de Salfeiner See, een bescheiden bergmeertje op ongeveer anderhalf uur loopafstand begint. Het meertje is opzichzelf niet heel spectaculair, maar het uitzicht des te mooier. Ik liet mij overtuigen door de vele foto's die ik tegenkwam op social media waarin de grillige bergtoppen van de Kalkkögel in het zachte, gouden licht reflecteren in het wateroppervlak. Het eerste gedeelte van de route voert over een een onverharde grindweg met hier en daar een haarspeldbocht. Af en toe kom ik grazende koeien en paarden tegen zie zich weinig lijken aan te trekken van mijn aanwezigheid. Aan het einde van de grindweg ben ik aangekomen bij een knus Alpenboerderijtje waarna de route zich vervolgd over een veel smaller en aanzienlijk steiler pad dat zigzaggend over de alm naar boven leidt. De laatste loodjes wegen vandaag duidelijk het zwaarst, maar met kleine stapjes bereik ik het eindpunt van de wandeling. De hoop op een magistraal uitzicht blijkt echter tevergeefs te zijn geweest; er is geen enkel bergtopje te zien. Omdat ik de hoop niet zo makkelijk opgeef, las ik een flinke drinkpauze in en besluit ik een uurtje te wachten. Al snel wordt duidelijk dat de Salfeiner See zonder het uitzicht haar potentie niet volledig kan vervullen. Net als ik aanstalten maak om terug te keren naar beneden, komen enigszins tot mijn verbazing ineens een drietal paarden de berg op gegaloppeerd. In één rechte lijn begeven ze zich naar de oever van het meertje en beginnen te drinken. Ik vervolgde mijn weg bergafwaarts met de gedachte dat als het wolkendek geen spelbreker zou zijn geweest, dit misschien wel dé ultieme foto van de Salfeiner See had opgeleverd.
De Kalkkögel liggen ten zuidwesten van Innsbruck en maken deel uit van het Sellraintal-gebergte. Het gebied staat bekend om zijn grillige pieken en wordt vaak vergeleken met de Dolomieten in Italië vanwege de vergelijkbare geologische kenmerken. De Kalkkögel zijn voornamelijk samengesteld uit kalksteen, wat zorgt voor de kenmerkende heldere en lichte kleuren van de rotsen. Deze imposante kalksteenformaties zijn gevormd door de geologische processen van sedimentatie en erosie gedurende miljoenen jaren.
Nockspitze
Misschien wel de mooiste zonsopkomst nabij Innsbruck beleef je vanaf de Nockspitze. Dit werd mij al snel duidelijk na de nodige onderzoek op internet en tips van een lokale fotograaf. Maar... een zonsopkomst vanaf de Nockspitze komt ook tegen een prijs. Er zijn eigenlijk twee mogelijkheden. Beide vereisen de nodige fysieke inspanning: Óf je zet de wekker midden in de nacht, parkeert de auto in Axamer Lizum vervolgt in het donker de weg te voet naar boven (ong. 800 hm). Óf je pakt overdag vanuit Axamer Lizum de skilift naar het Birgitzköpflhaus, loopt het laatste stuk naar de Nockspitze (nog ongeveer 400 hm) en overnacht op de top. Deze laatste optie valt officieel in de categorie illegaal, maar is vooral bij de locals een populaire oplossing. Ik had ook besloten dat wandeling overdag en een overnachting op de top van de berg de meest veilige optie zou zijn. Thuis al ik mij al goed voorbereid op deze zonsopkomstsessie en had zorgvuldig een afvinklijstje opgesteld van spullen die ik nodig zou hebben. Een lichtgewicht- eenpersoonstent, luchtbed en luchtkussen. Slaapzak had ik nog. Daarnaast had ik een drinkfles, powerbank, hoofdlampje en wat reserve accu's, zowel voor mijn camera als mijn drone nodig. Daar kwam dan nog mijn standaard fotografieapparatuur bij: Een camera met 3 (compacte) lenzen en een drone. Hier en daar een kleine concessie moest wat extra ruimte opleveren zodat ik uiteindelijk alle essentiële spullen, zowel camera- als kampeer gerelateerd, kwijt kon. Een half uurtje voordat de skilift zou stoppen stapte ik in en begon het avontuur. Een beetje spanning had ik wel, want ik had eerder nog nooit zoiets ondernomen. De weersvooruitzichten waren duidelijk gunstiger dan de afgelopen dagen. Ik hoopte dat de wolken deze keer geen spelbreker zouden zijn. Eenmaal boven stapte ik uit de lift en stond ik naast het Birgitzköpfelhaus. Van de gele routebordjes las ik: Nockspitze (Saile) 1std30min, maar ook in een andere richting: Nockspitze (Saile) 1std45min. Puur op gevoel koos ik voor de langere route. Na een half uurtje begon de route echt interessant te worden; Op de steilste stukken waren kettingen bevestigd en vereiste het de nodige inspanning om boven te komen. Het was een gewone doordeweekse dag en dat betekende dat ik de hele berg voor mij alleen had. Langzaam maar zeker benaderde ik de top van de berg en begon ik alvast met speuren naar een gelijkmatig en horizontaal stukje gras waarop ik mijn tent op kon zetten. Net achter het bergkruis dacht ik het juiste stukje grond gevonden te hebben; Het plekje leek redelijk beschut tegen de wind en de ondergrond was op het oog nagenoeg waterpas. In een handomdraai had ik de tent opgezet. Een zonsondergang fotograferen leek er ook vandaag niet in te zitten; laaghangende bewolking zorgde voor een slecht zicht. Dat betekende dat de fotokansen voor vandaag waren verkeken en ik all-in zou gaan voor de zonsopkomst van morgen. Met deze gedachte ritste ik mijn tentje dicht en dook ik mijn slaapzak in. Na een gebroken nacht (kou-wind-hoogte-niet lekker kunnen liggen) liep mijn wekker af. Een beetje duf stapte ik mijn tent uit en trok mijn wandelschoenen aan. Tot mijn blijdschap zag ik de contouren van de bergen. Die had ik gisteren nog niet eens kunnen zien! Ik durfde nog niet te beweren of de zonsopkomst een succes zou worden, daarvoor was de bewolking nog te onvoorspelbaar. Een zeempje paarse lucht was zichtbaar in het Oosten, de richting van de zonsopkomst. Zou het dan toch? Gehaast liep ik met cameratas en statief naar het bergkruis. In de verte begon de lucht nu echt mooi te worden. Op zoek naar een geschikte compositie wandelde ik over het voetpad dat over de bergkam liep. .....En toen werd alles goud! De zon piepte tussen de lager liggende bewolking in het dal en een laagje hogere bewolking door en veranderde de hele berg van grijsblauw tot een intense gouden gloed! Ineens waande ik mij in een soort magische fantasiewereld. Maar ik moest mijn focus behouden want wie weet hoe lang het zou duren! Als een soort landschapsfotomachine zette ik in een oogwenk mijn statief op en schroefde ik mijn camera in de gewenste positie. Tegelijkertijd had ik mijn drone uitgeklapt en was deze inmiddels klaar voor vertrek. Zo veel mogelijk verschillende foto's van dit unieke gouden moment op deze bijzondere plek- luidde het credo. Na een kwartier fotograferen en filmen, trok de lucht weer dicht en had het gouden bergrijk zijn magie verloren. Voldaan pakte ik mijn tent in en begon ik aan tocht naar het dal. Die ochtend smaakte de koffie in het lunchcafé van de supermarkt in Axams als nooit tevoren.
Na dit onvergetelijke avontuur op de Nockspitze vervolg ik mijn Tiroolse reis naar het slechts 20 minuutjes verderop gelegen Wipptal, Innsbruck's buurregio. Hierover lees (en bekijk) je alles in het volgende reisartikel.
Innsbruck is een fantastische outdoorbestemming en trekt het hele jaar door avonturiers en natuurliefhebbers aan. Met de majestueuze Alpen als achtergrond biedt Innsbruck een breed scala aan buitenactiviteiten en avonturen. Hier zijn enkele redenen waarom Innsbruck een geweldige bestemming is voor liefhebbers van outdooractiviteiten: Wandelen en Trektochten: Innsbruck is omgeven door prachtige wandelpaden, variërend van ontspannen wandelingen door alpenweiden tot uitdagende bergtochten. Er zijn talloze routes die geschikt zijn voor zowel beginners als ervaren wandelaars. Enkele populaire wandelgebieden zijn de Nordkette, de Patscherkofel en het Stubaital. Bergbeklimmen en Klettersteig: Voor degenen die van bergbeklimmen houden, biedt Innsbruck uitstekende mogelijkheden. Er zijn verschillende klimroutes en klettersteigen in de omgeving die zorgen voor een spannende uitdaging en belonen met prachtige uitzichten. Fietsen en Mountainbiken: Ook fietsers en mountainbikers zullen dol zijn op de talloze fietspaden en mountainbikeroutes rond Innsbruck. Van ontspannen fietstochten langs de rivier de Inn tot avontuurlijke downhill-paden in de bergen. Innsbruck heeft niet alleen een rijke natuurlijke omgeving, maar ook een boeiende culturele sfeer. Na een dag vol avontuur kun je genieten van de charmante architectuur, traditionele cultuur en uitstekende culinaire ervaringen in de stad.
Meer informatie over Innsbruck vind je op https://www.innsbruck.info/
